Rozdział 12 - 'Za bardzo mi na nim zależy'

Wzięłam szybki prysznic i owinięta ręcznikiem wyszłam z kabiny. Wysuszyłam moje długie, brązowe włosy i ubrałam sukienkę. Opuściłam łazienkę i zakręciłam się wokół własnej osi przed Sophie.
- I jak? - zapytałam.
Dziewczyna przechyliła lekko głowę w bok, przymrużyła oczy i rzekła:
- Świetnie! Teraz jeszcze tylko fryzura i makijaż i będziesz gotowa.
Blondynka wstała z miejsca i weszła do łazienki. Po chwili wróciła z lokówką i kazała mi usiąść przed toaletką. Posłusznie wykonałam polecenie i zajęłam miejsce na białym krześle obitym różowym materiałem. Sophie najpierw zajęła się moją fryzurą. Zakręcała na lokówkę coraz to nowsze pasemka. W końcu gdy moje włosy były świetnie pofalowane dziewczyna zabrała się za mój make-up. Po dziesięciu minutach byłam umalowana w bardzo jasne barwy które idealnie współgrały z moją pudrową sukienką. 
- Gotowe - powiedziała Soph która odłożyła na toaletkę pędzelek.
- Super - rzekłam i wstałam z miejsca. 
Weszłam do garderoby i z półki z butami zabrałam wysokie, cieliste buty na obcasie. Wsunęłam je na stopy i po przeglądnięciu się jeszcze raz w lustrze razem z moją przyjaciółką opuściłyśmy górny poziom domu. Postanowiłyśmy skierować się do ogrodu bo to właśnie tam odbywać się miało przyjęcie. 
Na drzewach rozwieszone zostały świecące lampki. Zupełnie jak w teledysku do "Live While We're Young". Po naszej lewej stronie stał stół z przekąskami a za basenem stało mnóstwo krzeseł na których pewnie będziemy siedzieć oglądając teledysk. Po całym ogrodzie ustawione zostały stoły oraz wysokie krzesła a na przeciwko bufetu stał bar z barmanem za nim. Wszystko to wyglądało naprawdę fantastycznie. 
Niedaleko laptopa oraz rzutnika na którym wyświetlany będzie teledysk zobaczyłam tatę który omawiał coś z montażystą. Raczej nie miałam ochoty z nim rozmawiać więc razem z Sophie usiadłyśmy przy najdalszym stoliku. Nikogo jeszcze nie było.
- Ty i Harry - zagadnęła blondynka - to coś poważnego? 
Spojrzałam jej w oczy widać w nich było troskę i wielką powagę więc raczej nie mogłam uznać tego za żart. Ona chyba nic nie wiedziała więc postanowiłam powiedzieć jej całą historię naszego poznania, magicznego pocałunku i ukrywania się. Nie chciałam przed nią niczego ukrywać toteż powiedziałam jej również o Chris'ie. Dziewczyna słuchała mnie w skupieniu a gdy skończyłam powiedziała:
- Czyli jednak coś poważnego.
- Myślisz?
- Oczywiście. Jemu na tobie zależy. Tyle że nie chce zniszczyć tobie życia. Fanki nie dałyby ci żyć. Dobrze wiesz co było z jego byłymi dziewczynami. 
Pokiwałam smętnie głową.
- Sądzisz że kiedyś będziemy mogli normalnie się spotkać? - zapytałam spuszczając wzrok. 
- Na pewno. Ale nie wiem czy już teraz. 
Wreszcie znalazłam osobę którą kocham i nagle nie mogę z nią być. Świat jest niesprawiedliwy. 
Westchnęłam.
- A ty i Lou - poruszyłam znacząco brwiami - to coś więcej?
- Nie wiem - odpowiedziała dziewczyna lekko się rumieniąc. - Jemu zależy chyba jedynie na przyjaźni.
- Nie przejmuj się. Może chce cie bliżej poznać? 
Sophie tylko wzruszyła ramionami. Już chciała coś powiedzieć jednak usłyszałam dzwonek do drzwi. Przeprosiłam przyjaciółkę i ruszyłam w stronę frontowych drzwi. Miałam nadzieję że to chłopcy z One Direction. Otworzyłam drzwi ale za nimi nie zobaczyłam piciu osób ale jedną. I nie był to członek brytyjsko-irlandzkiego zespołu a normalny chłopak. To był Chris.
- Co ty tu robisz? - zapytałam zdziwiona.
- Przyszedłem cię przeprosić - powiedział Christopher po chwili namysłu. 
Obejrzałam się do tyłu sprawdzając czy nikogo nie ma w pobliżu i gdy byłam już pewna wyszłam przed dom zamykając za sobą drzwi. Założyłam ręce na piersi i spojrzałam wyczekująco na mojego byłego przyjaciela. 
Brązowowłosy westchnął.
- Nie powinienem cię pouczać a tym bardziej wywyższać się. Zachowałem się nieodpowiednio i nie mam prawa nadal nazywać się twoim przyjacielem ale proszę wybacz mi. Nie chcę aby nasza przyjaźń skończyła się bo naprawdę mi na tobie zależy - rzekł i przy ostatnim zdaniu podszedł do mnie bliżej i złapał mnie za dłonie.  - Wybaczysz mi?
Spojrzałam głęboko w jego niebieskie oczy. Nie wiem czy to one czy to że jestem tak łatwowierna ale wybaczyłam mu. Pokiwałam twierdząco głową a on wypuścił głośno powietrze jakby kamień spadł mu z serca.  Chwycił mnie w objęcia i zakręcił dookoła.
- Tak się cieszę - wyszeptał gdy nadal staliśmy wtuleni w siebie. 
Odsunęłam się od niego i ponownie spojrzałam w jego hipnotyzujące tęczówki.
- Masz ochotę udać się razem ze mną na przyjęcie z okazji zakończenia prac nad teledyskiem? - zapytałam.
- Będzie mi niezmiernie miło - odpowiedział Chris uśmiechając się do mnie szeroko odsłaniając tym samym szereg białych zębów. 
Chwyciłam go pod ramię i razem udaliśmy się do ogrodu. Stanęliśmy przy stoliku który nadal zajmowała moja przyjaciółka a ja powiedziałam:
- Sophie, to jest Chris, mój przyjaciel. Chris, to jest Sophie, moja przyjaciółka.
- Miło mi cię poznać Sophie - rzekł niebieskooki podając blondynce dłoń którą ona od razu uścisnęła mówiąc:
- Mi również.
- Przyniosę nam coś do picia - zaoferował chłopak i ruszył w kierunku baru. 
Usiadłam na moim poprzednim miejscu a Soph od razu zapytała:
- Pogodziliście się?
- Tak. Nie mogłam mu nie wybaczyć - odrzekłam patrząc na idącego w naszą stronę Chris'a. - Za bardzo mi na nim zależy - dodałam ciszej mając nadzieję że dziewczyna tego nie usłyszała. 
- Proszę bardzo - rzekł Christopher kładąc przed nami trzy kolorowe drinki. 
Mało mnie obchodziło co to jest za napój więc przysunęłam go do siebie bliżej i upiłam łyk przez słomkę. Po moim ciele rozeszło się przyjemne ciepło którego skutkiem było moje lekkie wzdrygnięcie. 

Po chwili w progu zobaczyłam Harry'ego a za nim resztę One Direction. W moich oczach zatańczyły iskierki a serce zabiło szybciej. Loczek chwile błądził po twarzach zgromadzonych gości aż napotkał moje spojrzenia a na jego twarzy namalował się szeroki uśmiech. Pomachał do mnie a ja odwzajemniłam ten drobny gest. Wstałam i niepewnie podeszłam do Hazzy. 
- Hej - powiedziałam cicho zaczesując niesforny kosmyk moich włosów za ucho.
- No cześć - odpowiedział chłopak oblizując usta.
Harry był dziś ubrany w czarny t-shirt, tego samego koloru jeansowe spodnie, czarną marynarkę z której kieszeni wystawała czarno chustka w białe kropki i białe, wysokie Conversy. 
- Ładnie wyglądasz - zagadnął spoglądając mi w oczy. 
- Dziękuję, ty też prezentujesz się niczego sobie - powiedziałam przyciągając go do siebie za kołnierz marynarki.
- A myślałem że mamy się ukrywać.
- Racja - przytaknęłam rozluźniając uścisk. 
Chłopak westchnął i podrapał się w tył głowy. Spojrzał w bok, potem ponownie na mnie i rzekł:
- Chciałbym żebyśmy mogli być jak każda inna para.
Spuściłam wzrok.
- Ja też.

- Gdzie idziemy? - zapytał Harry gdy ciągnęłam go za rękę w najdalszy zakątek ogrodu. 
- Zobaczysz.
Po chwili byliśmy już na miejscu.  Znaleźliśmy się w rogu mojej posesji w której znajdowała się jedynie altanka którą uwielbiałam odwiedzać gdy byłam mała. A że rosło tam wiele drzew i krzaków zobaczenie czegokolwiek za nimi było niemal niemożliwe. Uznałam że jest to jedynie miejsce gdzie możemy zostać sami. Usiedliśmy na schodkach prowadzących do altanki. 
- Kiedy wyjeżdżasz? - zapytałam.
- Najchętniej nie wyjeżdżałbym wcale ale to nie możliwe. Opuszczamy Amerykę pojutrze.
- Nie chcę żebyś wyjeżdżał... - powiedziałam smutno, spoglądając na niego. Mimo iż powoli się ściemniało ja nadal widziałam jego zielone oczy.
- Ja też tego nie chcę - chłopak złapał mnie za dłonie. - Jedź ze mną.
Na mojej twarzy pojawił się lekki uśmiech, jednak szybko zniknął gdy zorientowałam się że Harry mówi całkowicie poważnie.
- Przecież wiesz że tata by się nie zgodził.
Kolejne westchnięcie z jego strony. Przysunęłam się do niego bliżej i położyłam głowę na jego ramieniu. Harry objął mnie ramieniem i pocałował w czoło.
- Będzie dobrze. Jakoś sobie z tym poradzimy - powiedział.
- Oby.

~*~

Wow, zaskoczyliście mnie liczbą komentarzy pod ostatnim rozdziałem :D Musiał Was bardzo zaciekawić :) Mam nadzieję że pod tą notką także mnie nie zawiedziecie :> Teraz tak... Przepraszam że taki krótki ten rozdział ale chciałam dodać go dzisiaj jak obiecałam a nie jutro. Nie wiem kiedy kolejny z racji że zaczyna się szkoła. Będę starała się pisać jakieś urywki po powrocie do szkoły a np. w sobotę dodać. Zobaczę :D Piszcie Wasze jakże ważne dla mnie opinie, już nie mogę się doczekać aby je przeczytać :D

A co mi tam, dacie radę ;)

9 komentarzy = NN rozdział

Wierzę w Was ;3

SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU!!!! :D

Buziaki Aga - @horalek4ever xx

P.S. - Jeśli chcecie być informowani o nowych rozdziałach napiszcie swoje Twittery lub GG a nawet linki do swoich blogów :)